In tranen aan tafel

Het was een lange dag. Tijd om iets te eten. Een mooi restsirantje aan het strand. Lieve bediening. En al snel staat er zoveel op tafel dat er geennplek meer is voor onze borden. Grieken en eten gaat goed samen. Dan wijst Alfard op een paar jonge mannen die passeren. Ze hebben iets azoatischm het zal toch niet... Het is zeven uur! Overdag wordt er nauwelijks overgestoken. Maar er komen meer. Groepjes. Met natte rugtassen. Dan begint er echt een stroom. Mannen, vrouwen, kleine kinderen. 3 jaar oud? Jonger dan on e Makai. Zeker. En die is 4. Een klein groepje staat stil bij het terras en kijkt ons vragend aan. 'Where is the police?'. Ik sta snel op en loop maar ze toe. Het meisje is twaalf. Praat goed Engels en vertaald heel rap voor haar vader. 5 kilometer zeg ik. Naar de busstop. Ahhh bus stop. Ik denk dat dit hun shelter voor de nacht zal zijn. Nu ik dit schrijf realiseer ik me pas dat ze gaan hopen op een bus. Een jongen, broer wellicht, zegt: if we call poliepen, will thee come. Ik moet ontkennend antwoorden. En zeg erbij dat ze maar met heel weinig zzijn. Of dat waar is... Alles wat verzachtend is graag. Een jochie houdt zijn half gevulde waterfles omhoog. Ik schudt al neevoor ik er erg in heb. Ik heb ze ook al onwillekeurig van het terras af meegenomen. De eilanders zijn arm. Werken keihard voor hun eten. Als hun nering eraan gaat, groeit het verzet. Denk ik. Ze gaan. Een vader lacht naar me. Een baby slapend in zijn armen. '5 kilometre' vraagt hij in het voorbijgaan. Yes. In deed. Is the baby okay roep ik hem na. 'Yes!'. En daar gaan ze. Prikken de ogen als ik weer aan onze gevulde tafel schuif. En met de anderen is het niet veel beter. De gevulde schalen komen ons heel onwerkelijk voor. Kunnen we iets. Alles in het tafelkleed vouwen en meegeven? Narda deelt servetten uit. Niet om etensresten weg te vegen dit keer. De tafel komt niet meer echt leeg. 'Waarom wilden we dit ook al weer per se?' half-lacht Alfard. Dat bevrijd een beetje. Morgen verder. Misschien zien we ze dan bij de bushalte. In de vroege ochtend. Dan lopen we mee.